Wabi Sabi is een Japanse zienswijze die onder meer aanspoort om de schoonheid van de imperfectie te zien en de natuurlijke levenscyclus te omarmen. Scheuren, slijtage en verweerde materialen zijn niet ongewenst maar juist mooi, doordat ze laten zien dat er geleefd is. Eigenlijk kun je zeggen dat bij elke reparatie een product waardevoller en unieker wordt.

Recyclen zit bij de Japanners in het bloed en dat blijkt wel uit de vele technieken die ze ervoor hebben die langzaam ook in de westerse wereld bekend beginnen te worden. Het komt eigenlijk allemaal neer op Mottaina. Mottaina is een oud boeddhistisch woord waarmee je de bezorgdheid uitdrukt over het verspillen van materialen maar ook het verspillen van tijd. Te vergelijken met het Nederlandse "wat zonde" of "Hoe jammer dat iets verloren gaat zonder dat iets helemaal gebruikt is"

De Sashiko techniek wordt van oudsher gebruikt om stoffen te verstevigen of slijtplekken te repareren met de kenmerkende rijgsteek, het betekent dan ook letterlijk 'kleine steek'. Boro lijkt op onze patchwork techniek en betekent 'lap'of 'vod'. Beide technieken zijn er op gericht om de levensduur van een kledingstuk of stof te verlengen. Dan heb je ook nog Sakiori, waarbij stoffen in reepjes worden gescheurd en opnieuw worden gebruikt om mee te weven.